A SALA X, Sala de Exposicións do Campus de Pontevedra exporá APOSTALADO GALAICO UN PROXECTO DE XOSÉ ENRIQUE ACUÑA

• Inaugúrase o vindeiro xoves, 3 de abril, ás 20.00 horas.

• A mostra poderase visitar até o 23 de maio.

 
Os ideólogos e artistas da vangarda surrealista xa repararan no poder conceptual e ideolóxico das postais. Unhas tarxetas impresas que naceran no século XIX, como medio eminentemente postal, de correo, e que triunfaron entre elitistas sectores da sociedade como eficaz e ilustrado vehículo de correspondencia. As postais fascinarían co tempo ao ofrecer un humilde e regrado soporte acartonado a todas as estéticas e "ismos" do século XX. Mais tamén para socializar definitivamente a creación artística e a actividade fotográfica.
A postal e as súas masivas tiraxes foron sobre todo comercio, industria editorial, laboratorio de tendencias, propaganda e pura estratexia mercantil. E hoxe, boa parte do seu mundo, pervive e mesmo retorna desde un coleccionismo activo que permite, caso deste proxecto de Xosé Enrique Acuña, restaurar non poucos dos singulares e contraditorios espazos de creatividade que protagonizaron.
En plenos anos 60 do século pasado, a década na que unha parte da sociedade gozaba do pop-art, da nova música rock ou do cinema da Nouvelle Vague e na que se perseguía tamén a impugnación de vellos costumes sociais, distintas editoras españolas,  con Galicia como referencia interesada, deciden imaxinar e vender un país do pasado con postais daquel presente, plastificadas e impresas a todo color. Esta reinvención, plenamente kistch e desenvolvida nunha ditadura política, artéllase cunha aposta pola viveza das cores, mesmo a alteración descarada dos mesmos, cal se fosen un plano fixo cinematográfico filmado en Eastmancolor con destino a un filme de serie B e sempre cara a un consumo que se presumía masivo.
Homes e mulleres, tamén nenos e nenas, foron retratados en traballos ou leceres, supostamente campesiños ou mariñeiros, con sinxelas dramatizacións. Todas elas propias ou impropias dunha sociedade rural que se desvirtuaba e mesmo desaparecía, con posturas pactadas, poses hieráticas e aliños de figuración a formar ante cruceiros, canastros, carros de bois, castros, pazos, igrexas e paradores de turismo. Convidados todos cal actores dunha foto-novela imposible e en encadres que plenamente se escapan da realidade daqueles anos. Hoxe, pola contra, transmiten estéticas, mediante peitados, maquillaxes e bronceados, nada distantes das expresadas desde o pop dos 60 e 70.
Imaxes e modelos inseridos nunha idealización de carácter mercantil, non esenta de carga ideolóxica, desenvolvida por empresarios da edición e executada, con claro aforro de custes de produción, por fotógrafos de nome non transmitido que agora, en reinterpretación expositiva, se rescatan nun xogo de tópicos e arquetipos en forma dun Apostalado Galaico.
Unha mostra que articula un espazo común para ofrecer, como protagonista central, un repintado lenzo daquela Galicia, manipulada e deliberadamente desprovista de impurezas, mais enfrontado a novas relecturas executadas en claves de creación contemporánea.  As que, entre reivindicativas e críticas, se aportan coa obra fotográfica de Xulio Gil e as pezas da súa serie de título Re-postais galaicas. Ou as que desde as imaxes en movemento do video Contra Apostalado Galaico, realizado por Sabela Vázquez Díaz, introducen mensaxes da clandestinidade antifranquista dos anos 60 e 70.